16 October 2009



Μην μου χτυπάτε την πουτάνα την καμπανα..

04 October 2009

Φωτογραφίες σου...

Φωτογραφίες σου…
Στιγμές πάνω σε χαρτί…
Για να μην ξεχνάς ότι σε πληγώνει, να θυμάσαι στιγμές χαράς, λύπης.
Να γυρνάς πίσω όταν έχεις μοναξιά και να μετανιώνεις χωρίς να έχεις δύναμη να κάνεις τίποτα που μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση.
Και τότε το μόνο που νιώθεις είναι πόνος.. οργή… με τον εαυτό σου που άφησες τον αγγελο σου χωρίς νερό και πέθανε.
Ζητάς απεγνωσμένα το συμαντικότερο κομμάτι της ζωής σου πίσω και εκείνο έχει πλέον ταξιδέψει μακρυά και δεν ακούει κάν την φωνή σου.. και έχεις τόσα να πείς…
Και στο τέλος πάλι τα ίδια, ένα μήνυμα που ποτέ δεν έστειλες, ένα τηλέφωνο που ποτέ δεν πήρες, από εγωισμό; Φόβο; Ποιος ξέρει.. Αυτό που θέλω να ξέρεις είναι πως ποτε δεν σε ξέχασα..
Στιγμές, στιγμές μαζί σου που ποτέ δεν πρόκειτε να ξεχάσω, όμορφες, απλές, δύσκολες, ανούσιες, όλες όμως μαζί σου..
Στιγμές, χειμώνα, καλοκαίρι, ζεστές και κρύες που μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη χαραγμένες και όσο και αν προσπαθείς να τις διαγράψεις, αυτές εκεί…
Να σε θυμήζουν σε κάθε στιγμή, να σε συγκρίνουν με όποια άλλη, άδικα… Δεν υπάρχει σύκριση και εκεί έρχετε ο πόνος, εκεί έρχετε το γιατι.. η αγανάκτηση.. και όλα αυτά γιατί θέλω μαζί σου να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές.
Γύρνα πίσω άγγελε μου να μου δώσεις ζωή…